Ana “şahit” olup doğru tercihler yapması için yeryüzüne gönderilen insan, ana “ait” olmayı seçip yanlış tercihler yaptığında değişti dünya. Böyle yapması yetmezmiş gibi “ait” olmayı “sahip” olmakla karıştırarak, kolaycılığa kaçıp, içinde yaşadığı toplumun normlarını hiç soru sormaksızın kabullendi insanoğlu.
Tıpkı Platon’un Mağara benzetmesinde tasvir etmeye çalıştığı gibi... Her birimizin içinde yaşadığı toplum mağarayı, mağara içindeki insanların zincirleri, toplumun normlarını ve yine mağaradaki insanların gölgeleri de toplum tarafından benimsenmiş, sorgulanmamış doğruları simgeledi. Zincirlenmiş esirler ise, toplumun parçası olan, farkındalığı gelişmemiş bireyi temsil etmekteydi. Bu esirler, mağara duvarında gördükleri gölgelerle yetinir, gerçeği hiç sorgulamaz, merak etmezdi.
Bedel ödemeyi göze alarak, karanlığa kibrit yakıp beraber yaşadıkları insanları aydınlatmak isteyenler ise ana şahit olmanın sorumluluğunu yerine getirirler ancak karanlığa alışan gözler, ışığa kolay kolay bakamaz. Acı duyar ve tekrar karanlığa dönmek ister. Gerçek ışığa alışması zaman alır, cesaret ve kararlılık ister.
Tıpkı bu filmde olduğu gibi… Hepimizin hayatına giren, olayların arka planını ve bize gerçekleri ( kibrit ) göstermek isteyen bir Morpheus oldu belki de… Ne demişti Morpheus gözlerinin neden ağrıdığını soran Neo’ya? : “Çünkü daha önce onları hiç kullanmadın da ondan.”
Sonra gerçeklerle yüzleşmekle kalmayıp duygularını doğru yöneten bir Trinity olabilseydik keşke.
Hepimizin hayatında “Kırmızı elbiseli kadınlar” oldu mesela. Hani dürtülerimizin hayatımızdaki yönlendirici gücünü gözümüze sokarcasına…
Kimliklerimiz ( gölgelerimiz ) var sonra... Sahip olmakla övündüğümüz ama aslında bizi toplumun içerisinde sürünün bir parçası olmaktan öteye götürmeyen…
Bütün mesele Neo olabilmekte belki de. Tıpkı mağaradan çıkıp güneşle yani gerçeklerle yüzleşmeyi tercih eden bir tavşan gibi… Nasıl diyordu Kahin : “ O ( gerçeklerle yüzleşen ) kişi olmak aşık olmak gibi bir şeydir. Kimse sana aşık olduğunu söyleyemez. Sadece sen bilirsin. Her şeyinle. Tüm bedeninle.”
İyi seyirler dilerim.
Emre ÖZER | 31.01.2020
Comments